آب

آب را گل نکنیم:                                                                                                                   در فرو دست انگار، کفتری می خورد آب.

یا که در بیشه دور، سیره ای پر می شود.                                                                                     یا در آبادی، کوزه ای پر می گردد.

آب را گل نکنیم:                                                                                                                     شاید این آب روان، می رود پای سپیداری

تا فرو شوید اندوه دلی.                                                                                                            دست درویشی شاید، نان خشکیده فرو برده در آب

زن زیبایی آمد لب رود.                                                                                                              آب را گل نکنیم:                                                                                                                     روی زیبا دو برابر شده است.

چه گوارا این آب!                                                                                                                     چه زلال این رود!

مردم بالا دست، چه صفایی دارند                                                                                                چشمه هاشان جوشان، گاوهاشان شیر افشان باد!

من ندیدم دهشان،                                                                                                                  بی گمان پای چپرهاشان جا پای خداست

ماهتاب انجا، می کند روشن پهنایی کلام.                                                                                     بی گمان در ده بالادست، چینه کوتاه است.

مردمش می دانند، که شقایق چه گلی است.                                                                                بی گمان آن جا آبی، آبی ست

غنچه ای می شکفد، اهل ده باخبرند.                                                                                            چه دهی باید باشد!

کوچه باغش پر موسیقی باد!                                                                                                     مردمان سر رود، آب را می فهمند.

گل نکردنرش، ما نیز                                                                                                                 آب را گل نکنیم.

سهراب سپهری

شعر وداستان...